Vorig jaar heb ik het roer omgegooid, het was genoeg! Ik was te zwaar, leefde ongezond, er moest nu echt iets gebeuren. Vele van ons herkennen het wel, je krijgt een vaste relatie, je laat het sporten verslonzen en je word VET! In no-time ben je 15 kilo zwaarder, die dikke kop van je staart je aan in de spiegel en je zegt tegen jezelf “Hee vetklep, ga ‘es wat doen, gas erop met dat vette lijf!”
Het was dus tijd om de draad weer op te pakken, ik heb mijn mountainbike weer afgestoft en men nog veel strakke pak weer uit de kast getrokken. Ook heb ik me afgelopen jaar in Augustus 2018 over laten halen om te gaan hardlopen. Ik dacht, hardlopen? Dat houd ik nog geen uur vol. En daar kwam ik al heel snel achter, bij de eerste poging was ik na 3 km klaar, over, de kaars was op, de tank was leeg. Ik ging op pad op mijn waterdichte Adidas trailschoenen die ik had gekocht omdat ze fijn zaten én ik geen natte voeten krijg als ik men mijn herder Hera door plassen en modder moest. 2 dagen later was ik weer hersteld en ging nog een poging wagen. Nu geen 3 km maar 5. Ik had toch best een goede conditie vond ik zelf. Maar na 2 km begin de ellende, ik kreeg krampen in mijn buik, mijn voeten deden zeer, en na 5 zware kilometers kwam ik thuis met blaren op mijn voeten en mijn benen voelden zwaar, alsof ik een marathon had gelopen.
Hier heb je dus meteen een dikke tip. Tip #1 Koop goede hardloopschoenen! Doe het, niet twijfelen, doen! NU! Ik ben op aanraden van een vriend naar Rønnør in Eindhoven gegaan. Daar hebben ze mij voorzien van een goed advies en hebben gekeken welke schoenen passen bij mijn voeten, lichaam en loopstijl. Omdat de binnenkant van mijn voet een klein beetje inzakte kwam ik uiteindelijk uit bij de New Balance 880v8, mijn voeten bleven recht en deze schoenen liepen alsof ik op kussens liep, goede demping, licht en ze rollen lekker af. Succes gegarandeerd, zou je zeggen….
Gegrepen door het hardloopvirus
Dezelfde avond direct de stoute schoenen aangetrokken en diezelfde 5km gaan lopen, nou dat ging al meteen een stuk beter. Geen blaren, geen last van mijn hiel en hamstring en een redelijk tempo vond ik zelf. Weer een dagje rust en weer gaan, 6km, een paar dagen later 8km, en weer een paar dagen later 10km. Ik had de smaak goed te pakken maar mijn lichaam gaf signalen, “hé gast, rustig aan vriend je loopt te hard, ff kappen nu”. Zo koppig als ik ben ben ik door blijven lopen, ik negeerde de pijn totdat ik niet meer verder kon. Ik had na 3 weken als mijn eerste blessure te pakken en was voor 2 weken uitgeschakeld. Tip #2 loopt niet te hard en niet teveel en negeer nooit pijn tijdens de beginfase. Vermoeidheid kun je vrij eenvoudig negeren maar echte pijn, daar moet je naar luisteren. Als je op de zijkant van je voet moet lopen om geen pijn te voelen, dan is het tijd voor rust 😉
1e 15km
Eindelijk was het zover, ik had geen last meer van mijn voet en kon weer voorzichtig beginnen met hardlopen. Ik ben met een vriend een lang weekend naar Budapest geweest had mijn hardloopschoenen en kleding mee genomen en we zijn zo elke dag een stukje wezen hardlopen. Op het eiland Sziget is een hardloopbaan gemaakt, wat loopt dat lekker zeg, goede demping in de baan, alsof je op een hardloopband loopt.
Op de donderdag in Budapest zijn we vanuit ons appartement gaan hardlopen naar Zsiget, dat was een paar km en ik had voor mezelf bepaald, ik stop niet totdat ik 2 rondjes heb gelopen. Ik had een goed tempo, ik kon mijn hartslag goed in de gaten houden en wilde tot 2 km voor het eind niet boven een hartslag van 160 zodat ik nog “comfortabel” het eind kon halen. De eindstreep was in zicht en zette mijn laatste beetje energie in om nog harder te lopen en kwam uiteindelijk na 15km op 1:30u uit. Niet slecht voor een amateur vond ik.
Trainen trainen trainen
Weer terug in Eindhoven aangekomen, ging ik eens onderzoek doen voor het lopen van een marathon, een halve of een hele. De marathon van Rotterdam pakte mijn aandacht, maar bij nader onderzoek is er dus geen halve marathon. Wat nu? Ik dacht, laat ik nu gewoon even door trainen en kijk even hoe het gaat. Loop langzaam langer en verder en plan eens per week een goede interval training om het tempo te verhogen. Ik kan mijn prestaties en progressie makkelijk volgen met Stava, een app die gekoppeld is aan mijn Garmin Fenix 5 plus. Hier is dan ook tip #3. Gebruik een sporthorloge. Met goed een sporthorloge kun je alles bij houden. De Fenix 5 houd alles nauwkeurig bij, je hartslag, je rust en je slaap. Zo kun je precies monitoren of je teveel of te weinig traint. Wat enorm motiveert is dat je kunt zien dat je beter wordt, dat je harder loopt en fietst met minder inspanning en dat je hartslag lager word gedurende de tijd. Met de app Strava kun je dan precies zien waar en wanneer je gelopen hebt en met wie. Je kunt segmenten bekijken en je prestaties vergelijken met andere sporters.
1e halve marathon
Ik had al een keer een poging gedaan om tot de 22km te lopen maar die poging moest ik na 18km staken. Ik had had koud en had niet genoeg energie, ik was na 16km zelfs even 3 minuten terug naar huis gegaan om wat te drinken en te eten. Het was zo koud en winderig dat ik geen gevoel meer in mijn gezicht buik en bovenbenen had. Ik was totaal verkleumd. Na 18km zei mijn lichaam houdoe en bedankt. Eenmaal thuis aangekomen toch maar besloten om een lange broek en een windstopper te kopen. Want als het rond het vriespunt is en je hebt windracht 5 op de terugweg, dan is lopen in je korte broek en t-shirt een no-go 😉
Tip #4 kleed je naar weersomstandigheden, tenzij je ‘The Iceman’ bent is hardlopen in een korte broek tegen het vriespunt alles behalve aan te raden. Of je moet het leuk vinden om met je bevroren bek, rooie kop en idioot uitziende zomeroutfit midden in de winter over straat te gaan. Als er een modepolitie was dan had ik zeker 100 euro boete gehad.
3 weken later een nieuwe poging, het tempo zat er lekker in en had tot 18km nergens last van, een beetje stramme spieren maar niks om me zorgen over te maken. Na de 18km begon mijn lichaam toch wat vermoeid aan te voelen en moest een sprintje trekken om nog het groene licht bij de stoplicht te halen. Maar dat voelde gek, ik merkte dat als ik harder ging lopen ik minder last had van de vermoeidheid, ik kreeg meer adrenaline en had besloten om de laatste kilometers dit tempo aan te houden. Ik hield in de gaten dat mijn hartslag niet boven de 170 slagen p/m uit kwam zodat ik niet kon verzuren. En opeens was ik het even kwijt, wat is nu ook alweer de halve marathon afstand? 21, 22 of 23km? Ik had geen idee meer, dan maar 23.2 om zeker te zijn dat ik het gehaald had. Ik stopte de tijdmeting op mijn horloge en deze gaf meteen aan, langste afstand, snelste halve marathon, ja duh, ook de 1e dacht ik. Dat gaf vertrouwen, ik kan die hele marathon met een goede training ook prima lopen.
25km
Voordat ik me ga inschrijven voor de marathon van Rotterdam wil ik zeker weten of het haalbaar is, die marathon, 42km en 195 meter. Op de mountainbike zit ik makkelijk 5 tot 6 uur in het zadel maar hardlopen heb ik nog nooit eerder gedaan. Ja een paar kilometer door de regen met je dronken hoofd van stratums eind naar huis om zo snel mogelijk in bed te duiken. Maar meer dan 5km nooit. Op een zondag besloot ik een langere duurloop te doen, ik had me goed voorbereid, genoeg eten, genoeg drinken en voldoende rust gehad. De Camelbak die ik voor het mountainbiken gebruikte had ik nu mee om voldoende vocht en voeding te hebben.
Tip #5 weet wat je eet en drinkt. Zelf lees ik graag hoe andere trainen, eten en drinken. Hier haal ik inspiratie uit en ik leer om te gaan met energie, stress en vermoeidheid. Bij het mountainbiken kreeg ik na 4u inspanning altijd last van mijn maag en hield niks binnen, van alles geprobeerd. Gels, energy bars, eiwititten, maar telkens na een uur of 4 hield ik het niet meer binnen. Totdat ik op internet een verhaal las van iemand die hetzelfde probleem had en er een oplossing voor had gevonden. Ook de oorzaak werd uitgelegd, eiwitten. Dit was de boosdoener, tijdens een zware inspanning neemt je lichaam geen eiwitten op, het verteerd niet en gaat in de weg zitten. Je lichaam verteert wel koolhydraten, het liefst snelle suikers en fructose. Zo ben ik terecht gekomen bij Tailwind, een magisch poeder wat je mengt met water en gewoon in je Camalbak kan. Je hoeft onderweg alleen nog maar te drinken, hiermee krijg je genoeg voeding binnen en je krijgt geen honger, dorst of maagklachten. Een beetje expirimenteren met de juiste hoeveelheid Tailwind moet je wel doen. Je lichaam kan per uur namelijk maar 300 calorien aan energie opnemen, dat zijn 3 maatscheppen Tailwind per uur. Ben je dus van plan 5 uur te gaan fietsen of hardlopen dan pak je 5 x 2 a 3 maatscheppen Tailwind afhankelijk van de intensiteit van je sport.
Om weer even terug te komen op de 25km training, dit ging vrij gemakkelijk, ik liep een zeer laag tempo en naarmate ik dichter bij de eindstreep kwam ging het tempo langzaam omhoog. Het gekke is dat ik meestal na 1 uur lopen pas het gevoel krijg helemaal warm te zijn en eindelijk in mijn ritme. Bij 20km even een minuutje de tijd genomen om even te rekken en te strekken zodat mijn benen weer wat frisser aanvoelen. De laatste 5km het tempo iets omhoog en dit liep net zoals de vorige 20K+ een stuk fijner. Precies op 25km thuis, nog even goed rekken en strekken en wat herstelvoer naar binnen gooien en dan is het tijd om in te schrijven voor de echte marathon.
Tip #6 bijtanken, ook na de inspanning is eten en drinken belangrijk om je energieniveau weer op pijl te brengen en sneller te herstellen. Zelf gebruik ik een mix van koolhydraten en eiwitten, er zijn veel verschillende producten op de markt maar vind de revovery shake van Born het erg goed doen. Hier voeg ik nog een schep Pepto Pro aan toe voor een nog sneller herstel.
